⛱️ Dom W Czeresniach 2

Kapelusz caly w czeresniach - ISBN 10: 8308053165 - ISBN 13: 9788308053164 - Wydawnictwo Literackie - Softcover

Kapelusz cały w czereśniach • Książka ☝ Darmowa dostawa z Allegro Smart! • Najwięcej ofert w jednym miejscu • Radość zakupów ⭐ 100% bezpieczeństwa dla każdej transakcji • Kup Teraz! • Oferta 13112145011

^{„Wszyscy ci dziadkowie, babcie, pradziadkowie, prababcie, prapradziadkowie, praprababcie, praszczury i praszczurzyce, krótko mówiąc – wszyscy ci moi rodzice stali się moimi dziećmi. Ponieważ tym razem to ja ich urodziłam, dałam, a raczej przywróciłam im życie, które wcześniej od nich dostałam.”Bardzo osobista opowieść o dziejach przodków Autorki powstała na podstawie przekazów rodzinnych, pamiątek, dokumentów, wyobraźni. I miłości. Bo miłość i wdzięczność czuć w każdym słowie poświęconym każdemu z przodków. To podziękowanie dla tych, którzy byli przed, których życia doprowadziły do Jej narodzin, i którzy obdarzyli Ją niezwykłym bogactwem. Opowieść o ludziach, którzy naprawdę żyli. Kochali, cierpieli, nienawidzili. Których życie naznaczyła Historia, Polityka i wyobraźnię tytułowy kapelusz pełen czereśni nosiła Caterina, chłopka, analfabetka (zgodziła się poślubić czytającego Carla za obietnicę nauki czytania), kobieta silna, bezkompromisowa, wzbudzająca kontrowersje, wyprzedzająca swój czas. To od niej rozpoczyna Fallaci wędrówkę przez życie pięciu pokoleń, przez niezwykle sugestywnie przywołane miejsca z wyraźnym tłem historycznym, społecznym i kulturowym. Szlaki tej wędrówki przecinają w wielu miejscach Włochy, ale wiodą też do Francji, Ameryki i czytając opinię o przeczytanej książce mojego znajomego/znajomej z LC, przeczytałam, że owa książka pasowała niczym buty robione na miarę do oczekiwań, zamiłowań i estetyk...} 88,38 m 2. Powierzchnia użytkowa [i] 59,70 m 2. Wysokość. 5,84 m. TECHNOLOGIA I KONSTRUKCJA: ściany zewnetrzne: pustak ceramiczny Porotherm 25 cm, styropian 20 cm, tynk. strop: drewniany. dach: dwuspadowy, nachylenie 30 st , więźba drewniana, dachówka ceramiczna. Domy w Polsce siedlisko na wsi dom z ogrodem slowlife Kiedy zakwitną, zawsze jest święto. Maria i Krzysztof zapraszają przyjaciół, rozstawiają w ogrodzie stół i godzinami siedzą pod drzewami. Bo w tym miejscu przyroda jest naważniejsza. Przyroda i spokój, którego tak bardzo pragnęli, żyjąc w mieście. Nie sprowadził ich tu przypadek ani niespodziewane zauroczenie. Domu w lesie, takiego na weekendy, wakacje, a także do pomieszkania dłużej, szukali od dawna, bo byli zmęczeni miastem. – Znalazłem wiele siedlisk do stu kilometrów od Bydgoszczy, zanim tu trafiliśmy – opowiada Krzysztof – ale gdy zobaczyła je Maria, natychmiast odpadały. Biel potrzebowała kontrastu. Kupili więc wygodny, ręcznie robiony uszak Uniqe marki Dekoria, tapicerowany kolorową tkaniną – Bez tłumów turystów, za to z klimatem Powodów było wiele: a to za daleko, a to za blisko miasta, to znów za dużo ludzi w okolicy. Grymasiła, chociaż na co dzień nie jest wybredną osobą. Po prostu wymarzone „ranczo” miało wyśrubowane kryteria. Przede wszystkim musiało być autentyczne. I takie udało się znaleźć. Z trzech stron otaczają je pola i gospodarstwa, czyli, jak mówi Maria, „prawdziwe życie”. Mała wieś w powiecie tucholskim ma jeszcze jedną zaletę – do najbliższego jeziora idą spacerkiem niespełna półtora kilometra. Jest nieduże i kompletnie nieturystyczne, w sam raz dla kogoś, kto niespecjalnie przepada za tłumem ludzi na plaży. Pasją Krzysztofa od lat są paralotnie. Jemu marzyło się więc, żeby siedlisko leżało w pobliżu jedynego na Kaszubach startowiska paralotniowego w Borsku. To też się udało, bo jest oddalone zaledwie o godzinę jazdy samochodem. Któregoś razu wiatry zniosły go na tereny wsi i mógł dzięki temu z góry obejrzeć własną posiadłość, pobliskie jezioro i całą okolicę. To było niesamowite przeżycie, wspomina je do dziś, mogło przecież dmuchnąć z innej strony, a wtedy poleciałby w zupełnie innym kierunku: – Paralotnia nie ma silnika, sterowanie jest ograniczone, bo pod wiatr lecieć się nie da, a ten może się czasem zmienić. Każdy lot jest loterią – dodaje. W pobliskim Tleniu odbywają się co niedzielę jarmarki z lokalnym rękodziełem, ekożywnością i regionalnymi produktami. Kupują tam świeże sery, wiejski chleb, kiedyś upolowali wyszywaną makatkę, idealnie pasującą do tej, która wisi w łazience na górze. Jaja czy kurę na rosół najczęściej zaklepują sobie na miejscu u sąsiadów. Zabudowaną i ogrzewaną werandę traktują jak dodatkowy pokój – w czasie obiadu zamiast radia słuchają świergotu ptaków. Pościel „Słoma” marki Foonka pasuje do widoku za oknem – na pole sąsiada. Jak pomalować ściany? Byle nie na żółto! Ale tak naprawdę do tego miejsca przekonały Marię stare czereśnie i ogród. Tego najbardziej brakowało jej w mieście: kwiatów i własnych warzyw. Teraz ma tulipany, jeżówki, rudbekie, ostróżki, maki, nagietki, irysy, trawy, groszek pachnący, piwonie, floksy, przetaczniki, konwalie, czosnek. Do tego warzywnik i jagodnik. To dlatego powiedziała „TAK”, chociaż było jasne, ile pracy czeka ich w domu. – Poprzedni właściciele mieszkali w nim przez 40 lat. Budowa i urządzanie wnętrz w tamtych czasach były trudne i często kupowano to, co akurat rzucili do sklepów – opowiadają. Takich „zdobyczy” odziedziczyli wraz z domem sporo. Całe wnętrze było żółtobrązowe, na ścianach boazerie, w pokojach meblościanki – zbieranina z tych wszystkich lat. Nie wyobrażali sobie odpoczywania w tak przytłaczających, ciemnych i ciasnych pokojach. – Do tego na żółty mamy alergię – dodaje Maria. – Długo żyliśmy w mieszkaniu, które było całe pomalowane na ten kolor, łącznie z sufitami. Tak bardzo obrzydła nam ta barwa, że baliśmy się pomalować ściany na inny kolor niż biały. Meble zrobione na zamówienie, haczyki do nich wykuł kowal. Lustro z ramy okiennej kupionej na lokalnym festiwalu Szczypta włoskich inspiracji Pół roku szukali projektantów wnętrz, którzy znajdą pomysł na ich nowy dom. Ale kiedy wreszcie trafili na Sylwię i Marka z Pracowni Duży Pokój, nawiązała się między nimi prawdziwa „przyjaźń projektowa”, jak mówią. – Doskonale się rozumiemy, czytamy sobie w myślach, ale też wzajemnie się zaskakujemy. Od razu im powiedzieliśmy, że wszystko ma być białe, a oni przyjęli tę informację ze spokojem. Nowym gospodarzom zależało na prostocie, ale i nietuzinkowych elementach wystroju. Wiele z nich zrobiono na zamówienie: kosze wiklinowe w zabudowie kuchennej, kute relingi i wieszaki, postarzane dębowe blaty do łazienek oraz większość mebli. Maria i Krzysztof dużo podróżują i lubią włoskie klimaty. Któregoś razu, podczas wspólnego oglądania zdjęć z wakacji, pokazali projektantom ornamenty, które wpadły im w oko. Przyznali się, że od dawna marzy im się taka namiastka Italii. Marek od razu zaprojektował i wyciął szablon, a że ekipa budowlana burząca ściany i kładąca podłogę nie była zbyt biegła w sprawach detali, Sylwia sama złapała za farbę, drabinę i narzędzia do tapowania. Dekor zdobi teraz ściany salonu. Na koniec urządzili poddasze, które poprzedni właściciele traktowali jak strych na graty i niechciane meble. Na szczęście schody były w doskonałym stanie, a okna na tyle duże, że świetnie doświetliły sypialnię i otwartą łazienkę. W czasie pandemii Maria przeniosła się tu na stałe z mamą. Dopiero zimą przekonała się, jaka to frajda siedzieć z gorącą herbatą przy kominku. – Wtedy doceniłyśmy smak domowych konfitur, które latem smażyłam z własnych owoców – mówi. ZDJĘCIA, STYLIZACJA i TEKST: mONIKA FILIPIUK-OBAŁEK Kontakt do architektów: Pracownia Duży Pokój, projekty@ Zobacz także: Dom z drewna z białymi meblami Zobacz również . 341 135 125 169 13 207 186 28

dom w czeresniach 2